In mijn toch wel behoorlijk feilbare geheugen had Logan’s Run zich genesteld als een van de beste sci-fi’s van de jaren 70. De film kreeg die status omdat het al erg lang geleden was dat ik de vlucht van Logan zag. En hoe langer geleden des te mythischer worden de proporties. Bij herzien ligt dat toch wat anders.
Het blijkt namelijk dat Logan’s Run op een aantal punten nogal knullig is. Actiescenes die eerder lachwekkend zijn dan energiek of spannend, een plot dat bij elkaar geraapt is uit ander SF-werk (ik denk bv aan Planet of The Apes) en keuzes en handelingen van personages die volkomen onlogisch zijn. Maar als je met de juiste houding (zo’n toekomstwereld is eigenlijk nogal silly en daar mag je best om lachen) kijkt valt er toch wel wat te genieten. De effects (vooral de miniature shots van de stad onder de koepel) zijn voor hun tijd fantastisch, de aankleding is lekker over the top en de acteurs hebben zichtbaar plezier in wat ze doen.