Ik heb van de nieuwe Dardennefilm op zich net zo genoten als van hun eerdere films, maar Le gamin voelt ook repetitief. Thematisch introduceren ze weliswaar wat nieuwigheden (muziek, een minder schokkerige cameravoering en een zekere lichtheid die afsteekt tegen hun eerdere grimmiger werk) maar de overeenkomsten hebben toch de overhand.
Het belangrijkste element, en dat ook in al hun films terugkeert, is de onmogelijkheid je als kijker te identificeren met de keuzes van de personages. Die hebben altijd iets opgejaagds en ze nemen beslissingen die onlogisch lijken en niet gemotiveerd. Althans niet voor de kijker. Dat maakt dat ik met verwondering aanschouw wat ze allemaal doen. Geboeid en geïntrigeerd maar ook vanaf een afstand.