Prachtige film van Robert Altman over de schizofrene Cathryn die met haar man een weekend aan de kust zit en daar moet vechten tegen een serie al dan niet denkbeeldige personages, waaronder een versie van haarzelf. Erg sterk camerawerk van Vilmos Zsigmond waarin haar gespleten persoonlijkheid voortdurend wordt benadrukt. Het doet soms denken aan de films van Dario Argento en dat is toch wel een bijzondere connectie. Ook Don’t Look Now is een sterke referentie. Maar die film is ouder dus het zou zeker kunnen dat Nicolas Roeg deze gezien heeft.
Altman gebruikt allerlei technieken uit het thrillergenre om de nagelbijtende spanning, die dus vooral in haarzelf zit, voor het voetlicht te brengen. Hij stopt zijn film vol metaforen om haar strijd van commentaar te voorzien. Ook de soundtrack is erg mooi, vol met geluiden die de spanning oproepen maar waarvan het nooit duidelijk wordt wat het precies betekent. Maar de echte treat zit in de hoofdrol van Susannah York. Door haar spel moet je gewoon blijven kijken. Amazing.