Ik heb voor 8WEEKLY 2 dagen in Breda mogen verblijven om films te kijken en verslag te doen. Vorig jaar was ik er ook en was toen vooral getroffen door het gebrek aan sfeer op de festivallocaties. Nu zijn we met het IFFR wat dat betreft nogal verwend, maar Breda heeft op dat vlak nog wel een weg te gaan. Dit jaar was het wat beter, maar niet veel. Breda heeft een prachtige oude binnenstad, maar daar zullen de meeste bezoekers niet veel van zien. De 2 belangrijkste filmlocaties, Pathe en het Chasse theater, liggen een stukje daarbuiten en in de 2 enorme gebouwen is de gezelligheid ver te zoeken. Voor Pathe staat een tijdelijk opgericht festivalpaviljoen maar daar is het voorzover mogelijk nog hopelozer. Het festival meldt bezoekcijfers van rond de 12.500 en dat is toch wel erg weinig lijkt mij. In de zalen was het veelal iets drukker dan vorig jaar maar over het algemeen was er steeds ruim genoeg plaats. Alleen een aantal avondfilms op de vrijdag en zaterdag wekten een beetje de schijn van bijna uitverkocht.
Anyway. Ik hoop toch dat het de organisatie lukt de financiering voor volgend jaar weer rond te krijgen. Het IFFB heeft tijd nodig om te groeien, en wie weet kunnen ze die Pathe ergens in de binnenstad kwijt. Het zou enorm helpen. Aan de filmprogrammering ligt het in elk geval niet. Breed en eclectisch was het, met voor ieder wat wils.
Ik heb gezien op de vrijdag:
- Somewhere
De nieuwe film van Sofia Coppola is een mooi portret van een acteur die een leven vol geld, succes, mooie vrouwen en snelle auto’s heeft maar er na een intensieve periode met zijn tienerdochter achter komt dat dit leven ook leeg en liefdeloos is. Niet bepaald vernieuwende materie en door Coppola ook met iets teveel lethargie neergezet, maar toch niet te missen. Stephen Dorff en Elle Fanning zijn uitstekend als vader Johnny en dochter Cleo. - A Family/En Familie
De Rheinwalds zijn een bakkersfamilie. De bakkerij is al decennia in de familie en patriarch Rikard Rheinwald wil niets liever dan zijn bedrijf over doen aan zijn oudste dochter Ditte. Die ambieert echter een carrière in de kunst en als ze een aanbod krijgt voor een baan in New York aarzelt ze niet. Ze heeft zelfs een abortus over voor dit doel. Maar dan keert de kanker waarvan Rikard genezen lek genadeloos terug. Hij zet Ditte onder druk en die lijkt daaraan te bezwijken. Zeer tegen de in van haar vriend Peter. De plot is niet zo origineel en het is allemaal wel wat veel van het goede soms maar het centrale conflict tussen vader en dochter en de lichamelijke en geestelijke aftakeling van de eerste worden ijzersterk neergezet. Echt zo’n film die het goed kan doen in de kleine filmhuizen. Dat kun je wel aan die Denen overlaten. - Good Morning to the World
Een scholier ziet elke dag een dakloze onder de brug zitten als hij op weg naar school gaat. Uit nieuwsgierigheid pakt hij op een dag diens tas af. De volgende morgen is de man dood en de scholier besluit op zoek te gaan naar de achtergrond van een man die hij zelfs nooit gesproken heeft. Een bijzondere film, al was het maar door de volstrekt eigen manier waarop deze Takahashi Yuta in het leven staat. Zijn moeder is altijd aan t werk en hij is vooral alleen met zijn eigen gedachten en muziek. De film bevat een aantal zeer originele scenes, zoals een freakende Yuta die op zijn eigen bed tekeer gaat. Ook het camerawerk mag er zijn, waarbij vertraging en versnelling gebruikt wordt, afgewisseld met aantal prachtige long takes die niet verraden dat dit het debuut is van een 23 jarige regisseur. - October Country
Fascinerend portret van de familie Mosher die het als collectief niet ver schopt in het leven en waarvan de leden steeds opnieuw in dezelfde fouten en patronen vallen. De vaders en zonen vechten in oorlogen waar ze getraumatiseerd uit terugkomen, moeders en dochters vallen op verkeerde mannen en zijn al jong zwanger en zelfs het pleegkind ambieert vooral een criminele carrière. Iedereen houdt er conservatieve ideeën over god, vaderland en de rolverdeling tussen man en vrouw op na en iedereen rookt als een ketter. Als er dan eens iemand een eigen weg gaat, blijkt ook die nogal een hopeloze en die stap veroorzaakt direct een breuk. Nee, het zit de Moshers niet echt mee. Maar er is hoop. De jongste dochter blijkt zowaar over enig intellect te beschikken en wie weet kan zij ontsnappen aan de familievloek. October Country is zo onzettend intiem dat je je afvraagt waarom de Moshers in hemelsnaam een camera zo dichtbij laten komen. Simpel. De cameraman is een zoon des huizes, die weliswaar nooit in beeld komt maar die wel vertrouwd is met iedereen. Oh wacht. Dan is er nog een talent in de familie? - De Engel van Doel
Prachtige zwartwit documentaire over het gat dat ergens in een elleboog van de Antwerpse haven ligt en dat gedoemd is plaats te maken voor de uitbreiding ervan. Regisseur Tom Fassaert concentreert zich op Emilienne, een weduwe die al haar hele leven in Doel woont en niets liever wil dan tussen zes plankjes haar woning verlaten. Ze heeft nog een paar vriendinnen in het dorp met wie we urenlang garnalen pelt en de toestand in het dorp bespreekt. De andere protagonist is de pastoor, die ondanks zijn wegterende lijf en een leeglopende kerk optimistisch blijft over de toekomst. Fassaert toont de weerbarstigheid van mensen die zich niet uit het veld laten slaan en dat cynisme een strohalm is waaraan ze geen behoefte hebben. De weigering van Emilienne om de aangetekend uitzettingsbrieven in ontvangst te nemen zijn een prachtige illustratie van zowel de hopeloosheid van de situatie als het karakter van een vrouw die weigert te verliezen. - NEDS
Glasgow 1972. In de arbeiderswijk waar John McGill opgroeit ligt het levenspad vaak al jonge leeftijd vast. Weinig school, jong trouwen en hard werken. En ondertussen proberen niet in criminaliteit te vervallen. Maar John is anders. Hij is intelligent en wil later naar de universiteit. Maar hij ontdekt dat zijn intelligentie geen bescherming biedt voor de vooroordelen die er rond hem en zijn vrienden heersen en dat de dreiging die uitgaat van zijn broer veel meer indruk maakt dan zijn intellect. Sterker nog, John komt tot de conclusie dat zijn hersenen en ambities succes juist in weg staan. Intelligentie is zwakte. Met toughness krijg je veel meer gedaan. Vanaf dat moment gaat het van kwaad tot erger met een jongen die een toekomst lijkt te vergooien voor korte termijn doelen. NEDS is een film in de beste kitchen sinktraditie maar weet daar een eigen draai aan te geven door de engelachtige protagonist die door zijn potentie alleen maar tragischer wordt.