Ik beschouw mezelf als een vast bezoeker van Camera Japan, maar de laatste twee jaar komt er toch wat de klad in. In 2013 ben ik helemaal niet geweest en dit jaar kon ik me pas op vrijdag zetten tot een duik in het programma en bleef de oogst beperkt tot 4 films.
Deels kwam dat door overmacht. Voor zaterdagavond had ik 2 films in de planning staan maar de eerste (Fuku-chan) bleek uitverkocht en voor de tweede (The Snow White Murder Case) had ik een ticket maar omdat de regen inmiddels met bakken naar beneden kwam en ik al weer thuis zat, heb ik die geskipt.
Het bleef dus bij de volgende;
- The Apology King
Toffe komedie rondom een fenomeen waarvan we hier alleen de serieuze kant op het nieuws zien: de dieptes waartoe Japanners gaan om zichzelf te verontschuldigen door te knielen en zo diep mogelijk te buigen voor iets dat ze verkeerd hebben gedaan. In deze film springt een professioneel team daarop in door klanten te adviseren hoe ze het beste met deze ‘dogeza‘ om kunnen gaan. - Kept
Deze debuutfilm van Mizui Maki, voormalig assistent van Sono Sion (Guilty of Romance, Love Exposure, Cold Fish), is een persoonlijk verhaal over een vrouw die aangerand wordt maar niet naar de politie stapt. De regisseuse was duidelijk iets te betrokken want de film is niet best. Slecht geacteerd, slecht camerawerk, slechte effects en een gezochte bovennatuurlijke insteek die alleen maar lachwekkend is. - Love Hotel
Documentaire over een van de 37000 (!) liefdeshotels in Japan. Plekken waar jonge en oude stellen, verse geliefden maar ook reeds lang getrouwden, even helemaal los kunnen komen van hun kleine huizen of gebrek aan privacy. In uitbundig gedecoreerde kamers en voorzien van alle gemakken ontsnappen ze daar aan de realiteit en blazen ze hun relatie (nieuw) leven in. Love Hotel is soms wat geforceerd in de gescripte gesprekken tussen de geliefden maar ook openhartig en inzichtelijk. Het hotel uit de film moet uiteindelijk dicht onder dwang van de conservatieve regering en ik blijf achter met de vraag waar al die mensen straks heen moeten als hun liefdeshotel er niet meer is. - The Tale of Iya
Van deze film had ik gezien de beschrijving en een review op The Telegraph het meest verwacht maar hij viel toch wat tegen. De Iya-vallei wordt bedreigd door modernisatie en de bewoners willen de boze buitenwereld niet toe laten. De tunnel die aangelegd wordt die de vallei zal verbinden met die buitenwereld moet er dan ook helemaal niet komen. The Tale of Iya volgt een aantal van de bewoners en het onvermijdelijk voortschrijden van de tijd maar door een gebrek aan verband tussen alle betrokkenen en veel losse eindjes die niet echt bij elkaar komen liet het gebeuren me ook wat koud.