De serie is nogal geflopt, maar ik heb genoten van deze Nederlands-Vlaamse co-productie over een samenleving die alles anders doet nadat er in het verleden iets vreselijks is gebeurd. In het nieuwe Arcadia krijgt iedereen punten. Punten die behaald worden door je netjes aan alle wetten te houden, het gezag te respecteren, je baan goed te doen en niet ziek te worden. Zo krijgt iedereen wat hij of zij verdient. Zo is althans het credo. Maar als daarin iets mis gaat dan daalt je score en als dat maar lang genoeg duurt dan kun je buitengesloten worden. Je wordt dan letterlijk het land uitgegooid en je mag het verder zelf uitzoeken. De bewoners worden via een ingeplante chip in de gaten gehouden door de veiligheidsdiensten het Schild en het Vizier, waardoor criminaliteit onmogelijk lijkt. De serie focust op het samengestelde gezin van Piet Hendriks. In een poging zijn autistische dochter Luz te beschermen, saboteert hij haar chip zodat de veiligheidsdiensten haar niet meer kan volgen. De gevolgen zijn dramatisch: zelf wordt hij buiten gezet en de rest van het gezin ligt vanaf dat moment onder een vergrootglas. De gezinsleden hebben echter hun eigen loyaliteiten en nemen ook wisselende posities in tegenover die overheid. In de persoon van regulator Marco Simons lijkt die zelfs wat persoonlijke kantjes te hebben, alsof Simons zelf iets te verbergen heeft.
Het feit dat het gezin Hendriks zo centraal staat, is een kunstgreep en voelt wel wat geforceerd. Maar het stelt de makers van Arcadia wel in staat om op kleine schaal de botsing tussen de geïdealiseerde samenleving en de vaak brute Orwelliaanse werkelijkheid aan de kaak te stellen. Arcadia schijnt de duurste serie ooit te zijn in de Lage Landen, maar ook met die wetenschap is het wonderbaarlijk wat er hier is verricht. Het scheppen van een dystopische wereld is supermoeilijk en superambitieus en dat is hier toch echt goed gelukt, vind ik. De makers zijn op zoek gegaan naar echte gebouwen en locaties in België, Nederland, Duitsland en Frankrijk die in een aantal gevallen met CGI wat opgekrikt zijn. De auto’s zijn juist weer retro, net als een beeper of de interieurs van huizen. Radio Kootwijk op de Veluwe fungeert als toegangspoort, waarachter het niemandsland ligt. Het resulteert in een soort Sovjet-architectuur met Stasi elementen in een samenleving die zowel gedateerd als zeer modern aan voelt. Het verhaal is af toe wat rommelig en niet altijd even overtuigend, maar als geheel is Arcadia erg geslaagd. Het eerste seizoen eindigt met een cliffhanger en we mogen hopelijk uit kijken naar een tweede.